Even een terugblik op vorige week zaterdag 20 februari. Na de koude week daarvoor leek het nu wel voorjaar. Geen ijs of sneeuw en al een aardige temperatuur met veel zon. Wij hebben gewerkt en gelopen op de houtkade/singel bij Willem van der Linden. Ik noem ook bewust gelopen. Van de boerderij eerst een flinke wandeling door de mooie eikenlaan en dan verder de houtkade op. Deze keer het tweede deel na de stalen balk wat dus ook weer een flink stuk lopen was. Onderweg weer sporen van reeën die daar hebben gelopen en geslapen. Deze keer ook veel krabsporen en ook uitwerpselen die ik eerst niet thuis kon brengen maar wel een vermoeden over had. Dit klopte het bleek een latrine van de das te zijn. Op dit deel waren zij behoorlijk actief geweest.
Met z’n achten hebben wij daar overhangende takken verwijderd en wat knotbomen helemaal of deels geknot. Het enorme bramenstruweel is deels handmatig en grotendeels met de motorzeis onderhanden genomen. Het was daar goed vertoeven. Je ziet nu al duidelijk de resultaten van onze inspanningen.
Na afloop liepen wij terug naar de aanhangwagen voor het inladen van gereedschap en dergelijke. Omdat alles nogal nat was leek het handig om niet waar het trekkertje normaal staat te keren maar dit via het weiland te doen. In het weiland is daar enig hoogteverschil. Het eerste deel leek droog en stevig. Niet slim om ook niet eerst even wat verderop te gaan kijken en testen. Het eerste deel met trekkertje (ruim 2 ton dacht ik) en aanhangwagen leek even goed te gaan maar daarna liep deze snel vast in de zachte en zeer natte kleigrond. Een flink probleem om weer hieruit te komen. Met enige moeite de aanhangwagen los kunnen koppelen en met verenigde krachten weer op het stevige grasland neergezet. Toen het trekkertje. De boer was niet in de buurt, dus dan maar zelf proberen. Met drie vrijwilligers als duwpaarden (respect!) en met weinig motorvermogen voor het niet veel te laten slippen lukte het stap voor stap om weer op het stevige gras te komen. Een hele opluchting en een minder goede praktijkervaring rijker konden wij daarna weer terug naar de boerderij.
Komende zaterdag kunnen wij na overleg met Niels Schouten (Natuurmonumenten) terecht op het fort Nieuwersluis. De belangstelling voor deelname hieraan is best groot. Eerst hadden wij (de Ed’s) het maximum aantal deelnemers op 8 gesteld. Gezien de situatie aldaar en door goede afspraken te maken hebben wij er toch maar 10 van gemaakt. Voor degenen die er nu niet erbij kunnen zijn of geselecteerd zijn, een geruststelling. Volgende week en de week daarop knotten wij ook! Op die locaties kunnen wij ook met zo’n 10 vrijwilligers uit de voeten.
Even aandacht voor het beheerwerk wat wij daar gaan doen. Normaal gaan wij met bijna de hele groep naar de plek waar wij gaan werken. Dit moeten wij door de situatie daar iets anders aanpakken. Een deel van de groep gaat met mij mee om de laatste hoge knotboom en een paar kleinere onderhanden te nemen. Ed Middelweerd gaat met de anderen richting Remise en probeert in eerste instantie met takkenscharen aan twee kanten hiervan een weg naar beneden vrij te maken. Eveneens gaan wij daar later ook de motorzeis gebruiken, maar wel een beetje op afstand. Aan beide kanten hiervan zijn onder meer de meidoornhagen die op aanwijzing van hem gesnoeid kunnen worden. Bij deze hagen staan ook een aantal kleinere knotbomen waarvan een aantal geknot kunnen worden. Als wij daar in tweetallen werken en genoeg onderlinge afstand bewaren gaat het allemaal prima lukken.
Knotgroep Breukelen 